Bejegening van betekenis: geen karwei

kookplaatHoe je met een kleine actie van betekenis kunt zijn. Ik geef training in bejegening, maar moet af en toe ook zelf weer herinnerd worden hoe weinig er nodig is voor een groot effect. Een vriendelijk gebaar kan een helende werking hebben, dat voelde ik weer aan den lijve.

Het was zo’n zaterdag dat je dacht even een klusje te kunnen doen. Heerlijk om even niet met je kop bezig te zijn, maar handen kunt laten wapperen. Vrienden van ons hadden een inbouwoven en gaskookplaat over wegens verbouwing. Die van ons waren veel te goedkoop aangeschaft en dus van inferieure kwaliteit. Een buitenkansje dus. Enthousiast, maar wel wat gehaast sloop ik onze oude oven en gaskookplaat uit de keuken. Onze tweedehands gaskookplaat is wat groter dan de oude, dus met decoupeerzaag maak ik een grotere uitsparing uit het eikenhouten aanrechtblad. Een hele klus.

Na enig zagen en piepende oren ondanks de watten past de nieuwe kookplaat. Nu verder de aansluiting op orde maken. Ondertussen probeerde ik even de knoppen van de plaat en wat bleek: twee van de vier zitten helemaal vast. Geen beweging in te krijgen. Met andere woorden, kookplaat is kapot.

En de oven dan? Werkt die wel? Stekker in het stopcontact, wekker knippert drie maal een nul. Ziet er goed uit. Ik draai aan de knop met ovenstanden: geen reactie. De knop met temperatuur: geen reactie. Zal toch niet ook stuk zijn??? Vriend en oud-oveneigenaar gebeld en wat blijkt de tijd moet eerst ingesteld alvorens de oven in werking kan worden genomen.

Een nieuwe gasovenplaat kopen dus. Van bouwmarkt Karwei naar de keukeninbouwapparatuurspecialist en van de keukeninbouwapparatuurspecialist naar Gamma en van Gamma naar IKEA. Aldaar een nieuwe plaat gekocht. Het is inmiddels half zes als ik er achter kom dat de aansluiting van de oude slang niet past op de gaskookplaat die ik bij IKEA heb aangeschaft. Ik ben inmiddels een beetje gaar, zacht gezegd. Karwei blijkt zowaar tot zes uur open, dus ik stap nog maar eens op de fiets met mijn gasslang.

Bij Karwei aangekomen zie ik een enorme wand met allerlei verloopstukken en aansluitstukken, kranen en splitters, gasslangen en verlangstukken. Waarom wil ik dit toch altijd zo graag zelf doen? En waarom denk ik toch altijd dat ik dat wel even makkelijk kan?

Maar dan gebeurt het. Terwijl ik daar sta voor die wand met materialen klinkt er achter mij een stem: “Kunt u het vinden?”. Gewoonlijk vind ik bouwmarkten altijd zo fijn omdat je zo lekker zelf de tijd kunt nemen zonder lastig gevallen te worden door een winkelbediende die je zo graag helpt. Maar nu zeg ik “Nee”, uit de grond van mijn hart. Ik kijk om en zie een kleine, ietwat gezette man met een doorsnee trui. Ik kijk blijkbaar wat verbaasd, want de man zegt: “Ja, ik zie er niet uit als een verkoper van Karwei, maar ik werk hier wel. Wat zoekt u?” “Mijn slang sluit niet aan op de kookplaat.” “Is ie véél te groot of een beetje?” “Een beetje”. “Dan moet u deze hebben” En hij grijpt doelgericht naar een verloopstuk, en ik twijfel geen moment dat ik de juiste heb. “Aan deze kant zit een rubbertje, en aan die kant niet, dus voor die kant heb je teflon nodig”. “Dan heb ik dat ook nog nodig”.

“U bent geweldig” vertel ik hem uit de grond van mijn hart. En het voelt, eerlijk waar, alsof er een engel uit de hemel is neergedaald. “Nou, dat is dan nog meegenomen, bij het scheiden van de markt” zegt de man en we wensen elkaar een prettige avond. Ik heb nog nooit met zoveel liefde een verloopstukje met teflon afgerekend. En met hernieuwde energie kon ik de klus nog diezelfde zaterdag klaren.

Ja, dacht ik vervolgens, dat is dus professionele bejegening. Het is niet alleen dat deze man heel behulpzaam was, maar ook de aandacht waarmee hij mij opmerkte, zijn eigen initiatief om mij aan te spreken, de kennis van zaken waarmee hij zonder aarzelen naar het juiste verloopstukje greep.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *