Een systemische kijk op zorg – een casus

De Casus. Laatst speelde ik als trainingsacteur de rol van vader van een meisje met een spierslapte. Het meisje, laten we zeggen Marlena, wordt daarvoor poli-klinisch behandeld bij een revalidatiecentrum. Marlena is vijf jaar oud. Ze is vrolijk, oefent prima mee tijdens fysiotherapie, en komt prima mee op school. Maar volgens moeder klaagt Marlena thuis vaak over pijn en vermoeidheid, en is ze onhandelbaar. Moeder is zwanger, ervaart het leven als zwaar en klaagt dat het haar allemaal teveel is en dat de hulpverlening haar te weinig helpt. Moeder heeft na lang aandringen een buggy toegezegd gekregen van een van de professionals in het team. Het team vindt eigenlijk dat dit niet had moeten gebeuren. Immers, hoe meer het meisje loopt, hoe beter dat is voor haar spieren. Mogelijkerwijs komt het meisje op termijn in een rolstoel als ze te weinig beweegt.

Het rollenspel. Ik speel de rol van vader. Lees “Een systemische kijk op zorg – een casus” verder