Over leren en ontwikkelen in presence
Hoe je met een kleine actie van betekenis kunt zijn. Ik geef training in bejegening, maar moet af en toe ook zelf weer herinnerd worden hoe weinig er nodig is voor een groot effect. Een vriendelijk gebaar kan een helende werking hebben, dat voelde ik weer aan den lijve.
Het was zo’n zaterdag dat je dacht even een klusje te kunnen doen. Heerlijk om even niet met je kop bezig te zijn, maar handen kunt laten wapperen. Lees “Bejegening van betekenis: geen karwei” verder
Sinds 2004 organiseer ik samen met een groep counsellors en coaches workshops voor persoonlijke groei. Wij doen dat op basis van Shared Leadership. Dat wil zeggen, we leiden zo’n weekend met zijn zessen en soms zelfs met zijn achten. We delen de leiding. De ervaring leert dat dat dus kan. Maar hoe? Wat is daarvoor nodig? En is dat bruikbaar voor bijvoorbeeld een MT?
Om dergelijke vragen te beantwoorden geef ik een inkijkje in onze organisatie. Lees “Leiderschap delen – met principes uit Theory U” verder
Op het eiland Aldabra, het meest ver weg gelegen eiland ter wereld, leven reuzeschildpadden. Hoge dichtheden van deze schildpadden grazen uitgestrekte grasvelden af tot 5 mm. Wanneer gedeelten van deze grasvelden worden omheind, schieten de grassen, struiken en uiteindelijk bomen uit de grond. Dit is een voorbeeld van een overheersende top-down kracht in de natuur. Lees “Bottom-up of top-down management: de natuur als metafoor” verder
Wij zijn lid van Noord-Hollands Landschap. Deze week viel dat blaadje weer in de bus. Ditmaal met een enthousiast artikel over de florerende biodiversiteit van de Noord-Hollandse duinen. Prachtig klinkende soorten als tapuit (vogel), rietorchis (inderdaad ’n orchidee), oorsilene (familie van de koekoeksbloem), wrattendragend dijkzonnetje (een korstmos) en het slijmrand kaalkopje (een heuse paddo waarmee je waarschijnlijk prachtige hallucinaties kunt oproepen).
De vergelijking tussen ecologie en samenlevingsvormen is een onderwerp dat mij al langer fascineert. Mijn scriptie voor mijn afstuderen handelde over de stabiliteit van ecosystemen. In één zin samengevat: een dynamisch biotoop herbergt meer soorten en is daarom veerkrachtiger en ook stabieler. En daar zitten veel parallellen met organisaties en samenlevingen. Lees “Organisatie managen? Ga duinen beheren” verder
De Casus. Laatst speelde ik als trainingsacteur de rol van vader van een meisje met een spierslapte. Het meisje, laten we zeggen Marlena, wordt daarvoor poli-klinisch behandeld bij een revalidatiecentrum. Marlena is vijf jaar oud. Ze is vrolijk, oefent prima mee tijdens fysiotherapie, en komt prima mee op school. Maar volgens moeder klaagt Marlena thuis vaak over pijn en vermoeidheid, en is ze onhandelbaar. Moeder is zwanger, ervaart het leven als zwaar en klaagt dat het haar allemaal teveel is en dat de hulpverlening haar te weinig helpt. Moeder heeft na lang aandringen een buggy toegezegd gekregen van een van de professionals in het team. Het team vindt eigenlijk dat dit niet had moeten gebeuren. Immers, hoe meer het meisje loopt, hoe beter dat is voor haar spieren. Mogelijkerwijs komt het meisje op termijn in een rolstoel als ze te weinig beweegt.
Het rollenspel. Ik speel de rol van vader. Lees “Een systemische kijk op zorg – een casus” verder
Soms (vaak) is Engels beter dan Nederlands. Zo’n prachtige zin als deze is lastig te vertalen. Maar wat ermee wordt bedoeld te zeggen, is nog veel interessanter. Ik was onlangs op een conferentie waar ene Patrizia Collard sprak, van wie deze zin afkomstig is. Patrizia is directe collega van Jon Kabat-Zinn. Inderdaad, die ‘goeroe’ in mindfullness. Deze Patrizia had veel interessants te vertellen. Weinig écht nieuwe dingen als je het boeddhisme een beetje kent en Eckhart Tolle graag leest. Maar is het niet de ‘begerige geest’, die altijd maar nieuw wil? En die jachtige, zoekende, begerige geest is precies degene die je tot rust wilt krijgen in mindfulness. Lees “Our brains still look for the sabletooth tiger” verder
Is er wel een plek voor mij? En waar zit de ruimte voor beweging in deze organisatie? Met die vragen kwam mijn coachee bij mij voor systemische coaching. Gesterkt met inzicht, bevestiging (“ik ben dus niet gek”) en voorgenomen acties is ze na anderhalf uur weer op weg gegaan.
Wat gebeurde er in de tussentijd?
Systemische coaching kent verschillende mogelijke werkwijzen. In dit geval hebben wij een tafelopstelling gedaan, Lees “Systemische coaching – een casus” verder
De woestijn is een perfecte plek om tot jezelf te komen. Maar ruimte en een stille omgeving maakt nog geen retraite. Je moet richting geven aan wat je doet. Je moet je intentie kennen en vragen durven stellen.
Een goede retraite is een kunst. Het programma en de dagindeling moeten innerlijke stilte faciliteren en je helpen tot jezelf te komen. Het beklimmen van de Mozesberg blijkt dat niet te dienen. Lees “Mindfulness in de Sinaï-woestijn” verder
Er zijn nog veel misverstanden als het gaat om werken met SMART doelen. Ik hoor mensen praten over SMART voorzitten en SMART rapporteren. Geen wonder dat SMART vaak geen beste naam heeft. Want SMART kan alleen de doelen betreffen. En waarom het zinnig is om je doelen SMART te stellen? Kort gezegd: omdat alles wat aandacht krijgt groeit. Daarom zou een ziekenhuis ook geen ziekenhuis moeten heten, en is dat misschien wel de reden dat de meeste mensen overlijden in het ziekenhuis. Maar hier ga ik misschien wat kort door de bocht. 🙂 Lees “SMART doelen stellen geeft veranderingsenergie” verder
De ene week is er het debakel Bos Balkenende, de volgende week het drama Kramer Kemkers. En ondertussen las ik in Het Verbindende Veld (Jan Jacob Stam – over organisatieopstellingen in de praktijk) een stuk over geven en nemen: “Als na een transactie de balans tussen geven en nemen in evenwicht is, zijn beide partijen weer vrij.” Ziehier het verschil tussen dubbel B en dubbel K.
Kemkers en Kramer zijn vrij, alweer de volgende dag. Geen zwartepieten. Hoe deden ze dat? Op het – in Sven’s eigen woorden – belangrijkste moment van zijn leven maakte zijn coach Kemkers een kapitale fout. Lees “Bos en Balkenende, Kramer en Kemkers, en de balans van geven en nemen” verder