Sinds afgelopen maandag ben ik Mentor/Coach in het project Goal van de Gemeente Amsterdam i.s.m. adviesbureau Radar. Een prachtig project. Afgelopen maandag ging ik kennismaken met Ahmed (wat niet zijn echte naam is) – een matchingsgesprek. Dat vond plaats op het Islamitisch College Amsterdam, het ICA. En dit is wat ik beleefde. Lees “Beeldvorming. En hoe de wereld tot stand komt” verder
Mindfulness in company?
Mindfulness een hype? Misschien, maar wel een hype met inhoud. Zelfs in de reguliere geneeskunde erkent men nu dat mindfullness helpt bij de behandeling van klachten. Er zijn verscheidene therapieën, zoals ACT (Acceptance and Commitment Therapy) gebaseerd op mindfulness. Vooral bij behandeling van pijn wordt ervan gebruik gemaakt.
Maar werkt mindfullness ook in company? En hoe ziet dat er dan uit? Lees “Mindfulness in company?” verder
Het paradijsspel en de vrije school
Mijn kinderen zitten op de vrije school in Haarlem-Noord. Een prima school. Promotie-onderzoek (van Hilde Steenbergen) heeft aangetoond dat Vrije school-leerlingen milder zijn en autonomer, en meer geneigd anderen te helpen. Ze zijn ook gemotiveerder om te leren, kunnen beter plannen, en hebben een betere relatie met hun docent. Verder zijn ze er meer van overtuigd dat ze het goed doen op school. Daarbij neem ik graag voor lief dat ze misschien iets minder goed zijn in rekenen.
Maar de Vrije School heeft ook tradities en één daarvan is het opvoeren van het zogeheten Paradijsspel. Dat is simpel gezegd het opvoeren het gedeelte uit het bijbelboek Genesis, waar in Eva en Adam van de appel eten, en zij en de duivel door God het paradijs uitgestuurd worden. Niet meer van deze tijd… Zie hieronder een artikel dat ik schreef voor de schoolkrant.
De mind doorzien – tijdens een stilteretraite in Italië
Afgelopen oktober – toen ik nog geen blog had – schreef ik mijn eerste blogpost. Ik was op retraite in de hak van Zuid-Italië. Zes dagen niet praten. Wat een opgave leek, bleek een zegening. Dit is wat ik schreef op de derde dag:
Dit is wennen aan de emel, en dat is hard werken. Normaal kan ik dit niet langer dan een dag, misschien twee dagen. Dan moet ik terug naar een probleem. Dan moet er weer gewerkt worden, een issue opgelost, een pijn gevoeld, whatever. Anders is er niets gebeurd. Als ik wakker word, juich ik niet. Ik zucht. Mijn ego vindt het saai, wil beweging, wil naar huis, wil verandering. Maar de stilte doet me voelen. Ik ga terug naar de vertraging, opnieuw. En weer is er de schoonheid van deze plek, dit landgoed, deze ‘Masseria’. Nog steeds. Op dezelfde plek. Met iedere dag hetzelfde programma.
Een helikopter vliegt op en neer over het landgoed. Is het illegaal wat we doen? Funny ego, funny mind. Pas op dat je hem niet serieus neemt. Je zou hem bijna gaan geloven.
Het kwaad in de ogen
Een ludieke “Literatuur”tip: Timmetje Tim en de dekentjesdief (prenten-/kinderboek). Door: John Prater
Waarin de dekentjesdief het knuffeldekentje afpakt, terwijl verlegen Timmetje ligt te slapen. Dat maakt het timide jongetje echter zo kwaad dat hij de dekentjesdief achtervolgt door donkere bossen, over woeste zeeën en langs steile hellingen. In de grot van de dief aangekomen kijkt Timmetje de dief diep in de ogen. Deze groeit uit tot grote proporties, begint ijzingwekkend te schreeuwen, maar gaat vervolgens in rook op. Timmetje keert terug met vele knuffelbeesten en -dekentjes en is de held van alle kinderen.
Oftewel: de mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest